Ο έρης κι ο φλιφλό

ήταν ένα σκιουράκι 

που το λέγανε φλιφλό

γιατί είχε και φτεράκια

που κάνανε φλαπ και φλοπ

δεν είχε άλλο σκιουράκι 

με φτεράκια στο νησί

κι ούτε ήξερε κανένας

πως αυτό βρέθηκε εκεί 

ο φλιφλό το σκιουράκι

ήταν ντροπαλό πολύ

και δεν είχε κι ούτε φίλους

κι ούτε ήξερε γιατί

κάποτε τα σκιουράκια

παίζαν μπάλα και κρυφτό

και το παίζανε κι αυτόνε 

και χαιρόταν κι ο φλιφλό

στο ποδόσφαιρο ήταν πάντα

φύλακας στα δίχτυα εκεί

με ένα φλαπ έμενε η μπάλα

έξω απ το τέρμα, στη γραμμή

στο κρυφτούλι ο φλιφλούλης  

που έτρεχε αργά πολύ

φλάπ και φλοπ όπου ακουγόταν

ο φλιφλό ήταν εκεί

ο φλιφλό ήταν μικρούλης 

αλλά ήξερε πολλά 

γιατί όσο δεν το παίζαν

αυτός διάβαζε κρυφά

ήταν μόνος μοναχούλης 

στον μικρό του εαυτό

δεν σχετίζετο με άλλους 

κι ούτε ήξερε και πως

ένα πρωινό στο δάσος

άκουσε ένα τσιριχτό 

και προβάλλει εκεί μπροστά του

ράμφος και ένας ερωδιός! 

ένας ερωδιός στιλάτος

να κοιτάει τον φλιφλό 

που έμεινε στήλη αλάτος 

ποιος να είναι τώρα αυτός

που να ξέρει ο φλιφλούλης 

πως αυτός είν' ερωδιός 

σάμπως είχε ο μικρούλης

τέτοια εικόνα στο μυαλό;

τα πουλάκια όσα είδε

επετούσανε ψηλά

δεν περπάταγαν εκείθε 

μα ανέβαιναν στα κλαδιά 

αυτό εδώ το ράμφος τώρα

που τον κοίταγε καλά

περπατούσε καλή ώρα

σαν κι αυτόν και μια χαρά

εσυστήθη ο ερωδιός μας

δίνοντας του το φτερό

και αμέσως ο φλιφλό μας

έβγαλε κι αυτός φτερό

"έρης" λέει  ο μεγάλος

"φλιφλό" λέει ο φλιφλό

φτεραψία όλο θάρρος

κάνουνε μαζί οι δύο

φλαπ του κάνει ο φλιφλάκης 

φλοπ κάνει κι ο ερωδιός 

περπατήσανε αντάμα 

και μιλούσαν για το φως

μίλησαν για ότι φέγγει 

ότι ζει κι είναι εδώ

μίλησαν και για φτεράκια 

που χε πάντα ο φλιφλό

δεν ξανάδε ο φλιφλούλης

κάτι τόσο φτερωτό

όπως ήταν ο ερωδούλης

να περιπατάει όπως αυτό

έμοιαζε να περπατάει

με ένα βήμα σταθερό

και με χάρη να κρατάει 

τα φτερά του σε ρυθμό

ούτε ο έρης είχε δει

σκιουράκι με φωνή

με φτεράκια κι ένα ύφος

χαρωπό τόσο πολύ

χαρωπό δεν ήταν πάντα

του πε  ο μικρός φλιφλό

μάλλον λυπημένο ήταν

που ήταν διαφορετικό

δεν το παίζανε οι άλλοι

μόνο μπάλα και κρυφτό 

αλλά όταν κινάν πάρτι 

δεν το κάλαγαν αυτό. 

κι έβλεπε να ναι παρέα  

δύο και τρεις πολλοί μαζί

και αυτό έμενε πιο πέρα,

μόνο,  έμαθε να ζει

έτσι μόνο του που ήταν

δεν έμαθε να μιλά

να σχετίζεται με άλλους

και φοβόταν την σκιά

φοβισμένο καθώς ήταν

έτρεμε μήπως χαθεί

δεν του μίλαγε κανένας

δεν του δίναν προσοχή

έμενε κι αυτό μοναχό

γιατί ότι και να πεις

κι αν του δώσουν σημασία

τι θα είχε να τους πει

θα ανακάλυπταν πως ήταν

ένα άσχετο μικρό

που δεν ήξερε να παίξει

στο δικό τους κόσμο αυτό

όλα αυτά κι άλλα ακόμη

είπε ο μικρός φλιφλό

σαν περπάταγαν αντάμα

με τον έρη τον ερωδιό

με ένα φλαπ μεγάλο ο έρης 

αγκαλιάζει τον μικρό

"δεν νομίζω να σαι μόνος 

τώρα πια φίλε φλιφλό"

ούτε ήξερε ο φλιφλούλης

πως και τα πε όλα αυτά

το χαμόγελο του έρη

του χε αγγίξει τα φτερά

τα φτερά του ήταν κάτω

και περιπάταγε στη γη

όπως ακριβώς κι εκείνου

κι ένιωσε χαρά πολλή

έκτοτε έγιναν φίλοι

φτερωτοί και κολλητοί 

κι όλα τα κάναν αντάμα

αν και δεν μεναν μαζί 

ο φλιφλό κοντά του βρηκε

μια αγάπη τρυφερή 

κι ο ερης ο καλουλης

του χε αδυναμία πολλη

όλο κάνανε παιγνίδια 

παίζανε με τα φυτά

φλαπ και φλοπ και πάνω κάτω

τρέχαν κι άνοιγαν φτερά

και δεν ένιωθε πια μονος

ο μικρούλης ο φλιφλό

κι ανακαλύπτε πως είχε

και μιλιά και εαυτό

άρχισε πια να μαθαίνει

το δικό του εαυτό

γιατί μέσα απ τη φιλία

βλέπεις πιο καλά κι αυτό 

δεν μιλάς  μόνο με σένα 

ακους κι άλλη μια φωνή

κι αναγκάζεσαι να δίνεις

στον εαυτό σου προσοχή

μεγαλώνει η ουσία 

δεν είσαι μόνος πια στη γη

γιατί μόνο η θεωρία,

δεν αρκεί, πρέπει να ζεις

έτσι πέρασε ο χρόνος

κι αγαπήθηκαν πολύ

ο φλιφλό κι ο ερωδουλης

κι ας μαλλωναν εσαει

γιατί ότι και να πούμε

σκιουράκι κι ερωδιος

δεν ταιριάζουνε και σ όλα

όμως όλα είν στο φως

κάποια μέρα ο ερωδακος 

που περπαταγε πολύ

έκανε φλαπ να κινήσει

τα φτερά του πιο πολύ

κι είδε πως αυτά πετάνε

και ανέβηκε ψηλά

κι έβλεπε πουλιά να πάνε

πέρα δώθε στ ανοικτά 

ανεβαίνει κι άλλο ακόμη

βλέπει κι άλλα φτερωτα 

και μια λίμνη από κάτω

που'ν γεμάτη με πουλιά

κατεβαίνει ο ερωδουλης 

ω τι θέαμα κι αυτό

βλέπει δέκα αλλους τόσους

σαν κι αυτόνε ερωδιο 

πάει βρίσκεται κοντά τους

κι ομορφα πολύ περνά

και πετάει στον φλιφλουλη

για να μην τον καρτερα

στο φλιφλό τώρα του λέει 

πως εκεί που είναι ψηλά

έχει βρει και άλλους δικους του

που ζούνε κι αυτοί φτερά

ο φλιφλο χαίρεται πρώτα

για τον φίλοι τον καλό 

αλλά μεσα του το ξέρει

πως δεν θα ναι πια εδώ

το ξερε αυτό από πάντα

γιατί ο ερης ο καλός 

του χε πει πως πάντα ψάχνει

να βρει κι άλλο ερωδιο

όπως ο μικρός φλιφλουλης

είχε σκίουρους πολλούς 

γύρω του κι ας μην του δείχναν

πως πολύ τον αγαπούν 

έτσι κι ο ερωδουλης

ήθελε να βρει ερωδιους 

που να μοιάζουν και να ξέρει

πως του μοιάζουνε κι αυτού

έτσι ο μεγάλος ερης

πεταγε πια πιο συχνά

για να βρει τους ερωδακους 

που χε βρει στα ανοικτά

κι ο φλιφλό το σκιουράκι

με τα αγαρμπα φτερά

στην αρχή ένιωσε φόβο

πως μοναχός θα περνά

αφου τώρα θα χει φύγει

το φιλαράκι ο ερωδιος

με παρέες νέες τόσες

με ίδιους πως είν αυτός

όμως ο μικρός φλιφλουλης

είπε δεν θα φοβηθώ

κι άρχισε να ψάχνει τώρα

σκίουρακια σαν κι αυτό

άρχισε να τους μιλάει 

δεν ήταν δα τρομερό

δεν φοβόταν τόσο τώρα

κι ας μην ήταν χαλαρό 

ερχόταν κάποτε κι ο ερης

αν και πια όχι συχνά

για να κάνουνε παρέα

βόλτες γέλια στα βουνά

αλλά πάντα ηταν όμως

στην καρδιά του ο ερωδιος

και του ζέστανε τον φόβο

μόνος πια δεν νιωθει αυτός

άρχισε να κάνει φίλους

κι ένιωθε πολύ καλά

κι όλα λόγω του ερωδουλη 

που του μοιαζαν τα φτερά

ήξερε πως στη φιλία 

μπόρεσε να μοιραστεί

να χαρεί και να ανοίξει

τα φτερά του όπως μπορεί

τον αγαπά τον ερωδακο 

και αυτός τον αγαπά

κι αγαπά και τα φτερά του

ξέρει πια πως να πετά..