μέρα σαν το παγωτό

ήτανε μια μέρα κρύα

μέρα σαν το παγωτό

που παγώσαν και τα βρύα 

πόσο μάλλον ο φλιφλό

ο φλιφλό το σκιουράκι

που χε τα μικρά φτερά

βγήκε έξω σαν παιδάκι

κι έπαιζε με τα νερά

δεν κατάλαβε πως μπήκε

ο χειμώνας για καλά

και ξεχάστηκε και βγήκε

στον αέρα στα νερά 

τ άρεσε που ήταν κρύο

έτσι σαν το παγωτό 

το έβρισκε πολύ αστείο

στο δικό του το μυαλό

όλα τ αλλά σκιουράκια 

εκοιμόντουσαν βαθιά

κάναν όλα τους ναννάκια,

στις φωλιές τους τα ζεστά

χειμερία νάρκη λένε

πως περνούν τέτοια εποχή

και τα κρύα πως τους φταίνε

δεν τα θέλουν κατά κει

μα ο φλιφλό με τα φτεράκια

έπαιζε με τα νερά

πού να ξέρει πώς ναννάκια

θα εκάναν τώρα αυτά

πήγε κάτω στο ποτάμι

που χε πιο κρύο νερό

φόρεσε κι ένα φουλάρι

να ζεσταίνει το λαιμό

έψαξε να βρει φρουτάκια 

για να κάνει παγωτό

με δεν είχε στα βραχάκια

γύρω απ τον ποταμό

έψαξε να βρει και μέλι

να ν γλυκό το παγωτό

όπως του πε ένα χέλι 

για να βγει και θρεπτικό

μόνο χέλια και βραχάκια

είχε εκεί στον ποταμό

ούτε μέλια ούτε φρουτάκια 

έμελλε να βρει εδώ

κάτι έπρεπε να κάνει

ο φλιφλουλης ο μικρός

όπου να ναι τώρα θα ρθει

και ο ερης ο ερωδιός

ήθελε να φτιάξει κάτι

για να τρώγανε μαζί

μια σουπίτσα ένα γλυκάκι

ντολμαδάκια γιαλαντζί

στο μικρό του μυαλουδάκι

όλα τ έφτιαχνε ευθύς 

και ας είναι σκιουράκι

κι όχι μάγειρας ολκής  

έτσι πέρασε η ώρα

με όνειρα για φαγητά

με άσπρο σκούφο και κουτάλα 

πιάτα σούπες και ψητά

ήταν λέει στην κουζίνα

κι έφτιαχνε ένα ντολμά 

σαν περίτεχνη σειρήνα 

με φυλλαρωτή ουρά 

και πιο πέρα σε ένα πάγκο

είχε βάλει ένα ταψί

κι είχε δέσει μ ένα σπάγκο 

βελανίδια και τυρί

είχε κάποτε διαβάσει

για παράξενα υλικά

πως αν πρέπει να ταιριάσει 

πρέπει να δεθούν καλά

έτσι έφτιαξε ο φλιφλακος 

το σουφλέ βελανιδί 

φουρνιστό μα και σπαγκάτο 

σαν σπαγγέτι με τυρί

φλαπ και φλοπ ακούει πέρα

απ την κουζίνα μακριά

κάπου μπάζει και αέρα

μ ένα τσουπ ευθύς ξυπνά 

έχει έρθει ο ερωδακος 

είν μπροστά του και γελά

βλέπει γύρω ο φλιφλακος 

κι είναι μέσα στα νερά

με σκουφάκι βελανίδι 

στα βαθιά βαθιά νερά

μ ένα ξύλο σαν σανίδι

ανακάτευε σφιχτά

βγάζει ο ερης τον φλιφλακο

απ τον κρύο ποταμό 

και στεγνώνει ο ερωδακος 

τον μεγάλο σεφ φλιφλό

αρχινά το σκιουράκι

να μιλά για παγωτά

το σπαγκάτο το ταψάκι

και ο ερης να γελά

φεύγουν από κει πιασμένοι 

με φτερούγες αγκαζέ

γελαστοί κι αγαπημένοι

και χωρίς το φρικασέ

δεν πεινάνε καλή ώρα

τα φιλάκια τα καλά

άμα παίζουνε παρέα 

ποιος τα σκέφτεται αυτά